the number of the beast

it's been along way...
ήταν που θα ήμουν πιο τακτικός, τρομάρα μου....!
πολλή καλησπέρα σας! πώς τα περάσατε αυτές τις μέρες; εγώ αφενός δούλευα (και ευτυχώς ακόμα έχω δουλειά), αφετέρου έκανα μια γνωριμία που μου έδωσε νέα ώθηση και απίστευτη όρεξη να προχωρήσω μπροστά, και, το κυριότερο με κάνει να νιώθω πως ζω ξανά!!!!!!!!!
γιαυτό και μόνο σ'ευχαριστώ!!!!!!!!!!!!!

αυτές τις μέρες άκουγα κυρίως παλιά βινύλια: Beatles, Byrds, UB 40 (το signing off εννοείται...) και λίγο Doors, μιας και χατίρια δε χαλάμε! σήμερα όμως το γύρισα στο πιο art τοποθετώντας στο πλατό τη συλλογή με τα singles ("the whole story") της Kate Bush. το ξωτικό αυτό αποτέλεσε ανακάλυψη του Dave Gilmour, ο οποίος αφού δέχθηκε ένα demo από τον αδελφό της, ενθουσιασμένος, τη βοήθησε να υπογράψει συμβόλαιο με την EMI. πρώτη επιτυχία της -και μεγαλύτερη- υπήρξε το νεραϊδένιο wuthering heights. έκτοτε ακολούθησαν αρκετοί δίσκοι και πολλές επιτυχίες, με αποκορύφωμα, όσον αφορά τη δημοτικότητα, το album hounds of love του 1985. σήμερα η Kate ακολουθεί μια πιο χαμηλών τόνων πορεία. δεν ηχογραφεί συχνά, αλλά όποτε το κάνει,...έχει λόγο!
αυτά για σήμερα! another time, same place!
και για να μη ξεχνιόμαστε, σήμερα αποτελείωσα την εορταστική μαγειρίτσα!
φιλιάαααααα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

     

five orphans

αρχή δείκνυσι άνδρα...
η παραπάνω ρήση ανήκει στον Ηρόδοτο και μεταφράζεται (στο περίπου) ως εξής: "η εξουσία φανερώνει τον άνθρωπο"

καλησπέρα και χρόνια πολλά!
τι κάνετε πουλάκια μου; πώς τα περάσατε  εν τη απουσία μου;
δυστυχώς λόγω σωματικής τε και ψυχικής κόπωσης, μου στάθηκε δύσκολο να φανώ συνεπής στο διαδικτυακό μας ραντεβού!
παιδιά δεν την πάλευα...κυριολεκτικά γαμήθηκε ο Δίας... απογοήτευση, ανασφάλεια και αβεβαιότητα που έχουν να κάνουν με την γενικότερη κατάσταση που επικρατεί. 
παρέα αυτή τη στιγμή που γράφω, μου κρατούν ο Adrian Borland και οι Sound με το From the Lions' Mouth του 1980 από την ετικέτα της  Korova. το επίμονο μπάσο, τα "μουδιασμένα" τύμπανα, η κλαίουσα κιθάρα και τα εφιαλτικά πλήκτρα μάλλον ταιριάζουν γάντι μ'αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, ή που πρόκειται να συμβούν, όπως τότε: νεοφιλελεύθεροι τότε, νεοφιλελεύθεροι τώρα...
τέλος πάντων δε θέλω να σας αφήσω έτσι! σας χαρίζω ένα τραγούδι που με ακολουθεί (ή εγώ αυτό) τις τελευταίες μέρες. είναι το bury me deep in love των υπέροχων Triffids του συχωρεμένου David McComb!!!
φιλάκια! 
υ.γ. σήμερα τραχανάς... νηστεία!!!

<iframe width="480" height="360" src="//www.youtube.com/embed/h0OwLIY9moA?rel=0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

    

4 to the floor!

brian eno rules!

Το Μάιο του '93, λίγο πριν τελειώσω την 1η Λυκείου αγοράζω το 173ο τεύχος του περιοδικού ΠΟΠ+ΡΟΚ. Το τεύχος περιείχε τα 15 σημαντικότερα albums ανα χρονιά της τότε 15ετίας. Για τη χρονιά 1990 είχε επιλεγεί το wrong way up των Brian Eno και John Cale. "Γιατί άραγε" σκέφτηκα... Ούτε που τους ήξερα... Στην πορεία τους έμαθα! Μόλις πρόσφατα συνειδητοποίησα πόσο υπέροχος και όμορφος δίσκος  είναι!!!!!!!!!!!!!!!!

Ο Cale απογείωσε τους Velvet Underground και τους Stooges. O δε Eno τους πάντες: Από τους Genesis και τους Roxy Music μέχρι τους U2!

Βρίσκουμε λοιπόν δύο ιδιοφυΐες στα καλύτερά τους! Και το απίστευτο είναι ότι οι συνθέσεις είναι τόσο απλές μα τόσο εύστοχες και τόσο όοοοοοοοοομορφες: πόσο συχνά ακούτε τόσο τέλεια τραγούδια σαν το Spinning Away; Και να σκεφτείτε πως το πρωτοάκουσα στο O.S/T της ταινίας the beach από τους Sugar Ray....

Πρόσφατα κατέβασα το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφίας του Brian Eno και ήδη πιστεύω ότιέκανα επένδυση!!!!!!!!!!!!!!!

Ακούστε για παράδειγμα το No Pussyfooting του 1973, όπου συνεργάζεται με τον Robert Fripp! Τα textures του Eno στροβιλίζονται με τα σόλο του τεράστιου Art Rocker!

Όπως και να'χει,το πράγμα έχει πολύ ψωμί!

Σας αφήνω τώρα μιας και οι μπύρες που κατανάλωσα ήδη κάνουν τη δουλειά τους....................................

ΆΑΑΑΑΑΑΑΑ! σήμερα έφαγα  ένα μίνι κλάμπ Γειάαααααααααααααα!

τρίτη (και φαρμακερή;)

μισθωτή σκλαβιά...

Πώς περάσαμε σήμερα πουλάκια μου; Ελπίζω ότι η επίσκεψη της Bundeskanzlerin δεν σας ταλαιπώρησε πάρα πολύ...!

Η σημερινή μέρα έφυγε εεέτσι. Μουσική ελάχιστη, λόγω πολλής δουλειάς. Πολλή δουλειά, μα δυσανάλογα μικρός μισθός, γαμώ τη σχολή του Σικάγο όλη...

Το ευχάριστο είναι ότι μίλησα μετά από καιρό με μια πολύ καλή φίλη, η οποία πέραν των άλλων και αφού ανέχτηκε το παραλήρημά μου, με πληροφόρησε για την ύπαρξη διαδικτυακού σταθμού που παίζει αποκλειστικά progressive rock και progressive metal! Αρρώστια! 

Τι άλλο... α ναι! στην εκπομπή songs of love and hate στον indieground, με το απίστευτο love buzz των επίσης απίστευτων Ολλανδών Shocking Blue, θυμήθηκα ότι πέρασαν 20 χρόνια από την αυτοκτονία του Kurt Cobain. Τότε πήγαινα Λύκειο και είχα στενοχωρηθεί, και επειδή ήμουν φαν (ποιος ξέρει τι άλλο θα έβγαζε ο μακαρίτης), αλλά και επειδή ο Kurt ήταν πολύ νέος για να χαθεί( ήταν 27 ετών). Τα έπαιρνα ακόμα με πολλούς μαλάκες που τον κράζανε επειδή αυτοκτόνησε, ότι ήταν δειλός και άλλες πίπες! Δε γνωρίζω για πιο λόγο επέλεξε να αυτοκτονήσει. Φαντάζομαι θα είχε τους λόγους του. Θέλω μόνο να τον ευχαριστήσω για τρεις λόγους: Bleach, Nevermind και In Utero. 

Και για άλλους λόγους! Ο σημαντικότερος; Το D-7 των Wipers, μιας μπάντας από το Portland του Oregon, απίστευτα αδικημένης από τη φήμη. Ο συγχωρεμένος μαζί με τον Thurston Moore των τεράστιων Sonic Youth, είχαν επιμεληθεί ένα δίσκο με διασκευές στα τραγούδια των Wipers και του ηγέτη τους Greg Sage!

Όπως και να 'χει Kurt, εύχομαι να'σαι ήρεμος και να μη σου πρήζει τ'αρχίδια ο κάθε μαλάκας σκατόβλαχος!

Αυτά και από μένα καμάρια μου. Σας αφήνω να φάω τα φασόλια μου...

Καλό ξημέρωμα!

      

να τα πούμε και μέρα

νηστικό αρκούδι...

πόσα πράγματα μπορεί να πει κανείς για το φαϊ και μάλιστα για το καλό φαϊ, ή ταϊ που θα έλεγε και ο πατέρας μου.

Πριν λίγο τσάκισα μια περιποιημένη χωριάτικη. Ήταν κομπλέ! Φετούλα, ντοματούλα, αγγουράκι πιππεριά κτλ!

Όλα αυτά με συνοδεία Cockney Rebel, "The Psychomodo"!

Όποτε ακούω κάποιο από τα τραγούδια του Steve Harley, αφ' ενός θέλω να ευχαριστήσω το Λεμονοστίφτη, αφ' ετέρου με πνίγει το δίκιο! Δεν είναι δυνατόν να τον θυμόμαστε μόνο όταν ο Βασίλης (ένας είναι ο Βασίλης) τραγουδάει το Sebastian, και να παραβλέπουμε κομματάρες σαν το Hideaway, Mr Soft, The Ritz, Make me smile( come up and see me) κ.α.! Ψιλοθυμίζει την περίπτωση των Smiths όπου όλα τα mainstream μαγαζιά παίζουν μόνο το bigmouth strikes again!!!

Κάτι τέτοια γίνονται και νομίζει ο κόσμος ότι πρόκειται για one hit wonders...!

Για να είμαι ειλικρινής μαζί σας, δε θα έλεγα πως είμαι ειδήμων στον Steve. Απλά όταν ακούω τη φωνή του αντιλαμβάνομαι απόλυτη ειλικρίνεια, με την έννοια ότι ο φίλος μας μάλλον καταλαβαίνει ότι δε θα φτάσει ποτέ τους ήρωές του (γιαυτό άλλωστε τους έχει ήρωες). 'Εχει όμως επίγνωση τού ταλέντου τού, όποιο και αν είναι αυτό, και εν τέλει καθίσταται μοναδικός!!!

Ο μόνος άλλος μουσικός που μπορώ να σκεφτώ με αυτή την ιδιαιτερότητα, είναι ο Donovan. Λέτε να είναι τυχαίο που τον αποκαλούν Βρετανό Bob Dylan; Δεν ξέρω. Σίγουρα όμως είναι άδικο... Σ'αυτό τουλάχιστον ο Harley την σκαπούλαρε!

Μιλάμε!

     

the first kick

first things first!

Αυτό που κάνω τώρα το περίμενα και το σχεδίαζα μήνες τώρα, χωρίς καλά-καλά να πιστεύω πως υπάρχουν αναγνώστες που θα ενδιαφέρονταν να διαβάζουν τα γραφόμενά μου.... Αντίθετα άνθρωποι σαν το λεμονοστίφτη δεν έπαυαν να με πιέζουν να το κάνω.

Να'μαι λοιπόν κι εγώ εδώ με το blogάκι μου...!

Λίγα πράγματα για μένα:

1) Ακούω μανιωδώς μουσική. Δεν είναι απλά ένα χόμπυ. Είναι υπαρξιακής φύσης ζήτημα! Απλά ακόμα δεν έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου, αν ζω για να ακούω μουσική, ή το ανάποδο. Όχι πως έχει σημασία αλλά...

το είδος που με συγκινεί ιδιαίτερα, είναι αυτό που οι μουσικολόγοι όρισαν ότι ξεκίνησε το 1955. Μαζί όλες οι παραφυάδες και τα υποείδη του. Γιαυτό λοιπόν να περιμένετε αρκετές δημοσιεύσεις σχετικά με το rock 'n' roll ( όσοι το μαντέψατε, μπράβο! όσοι όχι, δεν πειράζει!!!)

2)Είμαι αθεράπευτα υποκειμενικός, όσο κι αν προσπαθώ για το αντίθετο...! Αυτό όμως θα το δείτε στην πορεία.

3)Είμαι καλοφαγάς, αλλά αυτό δεν νομίζω ότι σας πολυ-ενδιαφέρει...

Πολλά θα μπορούσα να γράψω ακόμα, αλλά ας αφήσουμε να αποκαλυφθούν στην πορεία. Έτσι πιστεύω πως θα έχει περισσότερο ενδιαφέρον.

Τέλος να σημειωθεί ότι το όνομα οφείλεται στο corpse uncut. Δε γνωρίζετε τι είναι, αλλά δεν πειράζει!Γνωρίζει αυτό! Αυτά για απόψε! Καλημέρα!